ΤΙ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΙΛΛΟΥΜΙΝΑΤΟΙ (ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΟΙ) Η ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥΣ ΘΕΟΙ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΙΛΛΟΥΜΙΝΑΤΟΙ (ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΟΙ)ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΝΕΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΑΞΗ-NEW WORLD ORDER

Οι Ιλλουμινάτοι (Πεφωτισμένοι) & η Νέα Παγκόσμια Τάξη

πηγή: http://www.wake-up.gr

Οι Ιλλουμινάτοι αποτελούν ίσως την πλέον ιδιάζουσα περίπτωση στην ιστορία των μυστικών εταιριών αφού, αν και διέγραψαν μια συντομότατη πορεία στο εσωτεριστικό στερέωμα, κατόρθωσαν να δημιουργήσουν γύρω τους έναν μύθο αντιστρόφως ανάλογο με τη διάρκεια της δράσης τους. Κατάφεραν επίσης να επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό πολλές μεταγενέστερες μυστικές εταιρίες, ενώ τόσο το όνομα όσο και οι διδασκαλίες τους αποτέλεσαν και συνεχίζουν να αποτελούν το μήλο της έριδος για αρκετές μυστικές οργανώσεις και πεδίο ανεξάντλητης έρευνας για τους μελετητές...

Η Άνοδος και η Πτώση των Αρχικών «Πεφωτισμένων». Ο ΑΝΤΑΜ ΒΑΙΣΧΑΟΥΠΤ

Οι Ιλλουμινάτοι (Πεφωτισμένοι) ιδρύθηκαν την 1η Μαΐου του 1776, στο Ίνγκολστατ της Βαυαρίας, από τον Άνταμ Βάισχαουπτ. Ωστόσο, πολλοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι προϋπήρχαν κατά δέκα χρόνια, έχοντας διαφορετικό όνομα. Αν δεχτούμε τις θεωρίες αυτές, θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι οι Πεφωτισμένοι προϋπήρξαν ως Order of the Perfectibilists (Τάγμα των Τελείων), από το 1766.

Ο ιδρυτής τους είχε μορφωθεί από τους Ισουΐτες, τους οποίους κατέληξε να απεχθάνεται και να θεωρεί εχθρούς του, αν και είχε συνειδητοποιήσει ότι οι μέθοδοι που χρησιμοποιούσαν ήταν πολύ αποδοτικές και δεν παρέλειψε να τις χρησιμοποιήσει κι ο ίδιος στην προσπάθεια εδραίωσης της οργάνωσης του.

Ο Άνταμ Βάισχαουπτ ήταν καθηγητής Κοινωνικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Ίνγκολστατ της Βαυαρίας. Κατά γενική ομολογία ήταν άνθρωπος ηθικός, με  ασυνήθιστες διανοητικές δυνατότητες και έντονα ριζοσπαστικές ιδέες. Από πολύ νωρίς είχε έρθει σε ρήξη με το εκκλησιαστικό και το πολιτικό κατεστημένο και δεν έχανε ευκαιρία να περνά τις φιλελεύθερες και ανατρεπτικές ιδέες του στους φοιτητές του, εκφράζοντας ριζοσπαστικές σκέψεις για τη φιλοσοφία, την πολιτική και τη θρησκεία.
θέλησε να δημιουργήσει τους Ιλλουμινάτους, φιλοδοξώντας να φτιάξει μια κλειστή ελιτίστικη λέσχη που να αποτελείται από φωτισμένους διανοούμενους, οι οποίοι θα μπορούσαν να αναπτύξουν από κοινού τις διάνοιες τους, συμβάλλοντας παράλληλα στην ανάπτυξη της διάνοιας των ανθρώπων που θα έρχονταν σε επαφή μαζί τους. Έτσι, προσπάθησε να συγκεντρώσει στις τάξεις της μυστικής του εταιρίας άτομα που θα συνδύαζαν γνώσεις και υψηλό ηθικό επίπεδο και τα οποία θα προέβαλλαν προς τα έξω έναν τρόπο ζωής που θα χαρακτηριζόταν από αρετή κι ανθρωπισμό.

Ο στόχος αυτός επιτεύχθηκε ως έναν βαθμό αφού, από την πρώτη στιγμή στις τάξεις των Ιλλουμινάτων συνέρευσαν σπουδαίες προσωπικότητες της εποχής, όπως ο Μιραμπώ, ο Γκαίτε, ο Χέρντερ, ο κόμης Μπανφλαί, ο Μπετόβεv, πιθανότατα ο Μότσαρτ και πολλοί άλλοι. Ωστόσο, όπως και κάθε άλλη μυστική εταιρία ανά τους αιώνες, οι Ιλλουμινάτοι δεν κατόρθωσαν να αποφύγουν την εισδοχή στις τάξεις τους και ανθρώπων αμφιβόλου ηθικής και ποταπών προθέσεων, αφού δεν μπόρεσαν να αποτελέσουν εξαίρεση στον κανόνα που θέλει τις εσωτεριστικές κι αποκρυφιστικές οργανώσεις να είναι ως έναν βαθμό χωνευτήρι όπου συμμετέχουν αρκετοί απατεώνες και τυχοδιώκτες προκειμένου να προβάλουν προσωπικές φιλοδοξίες, να επιτύχουν περίπλοκους στόχους και να δώσουν διέξοδο σε προσωπικά τους πάθη.

Από την πρώτη στιγμή, ο Βάισχαουπτ βρήκε αρωγό στην προσπάθεια ίδρυσης των Ιλλουμινάτων τον βαρόνο Άντολφ Φραντζ Φρίντριχ Λούνβιχ Φον Κνίγκε. Ο Φον Κνίγκε ήταν ήδη μυημένος στον τεκτονισμό πριν γνωρίσει τον Βάισχαουπτ κι έτρεφε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον μυστικισμό. Η συμμετοχή του στις τάξεις των Ιλλουμινάτων ήταν ίσως ο καθοριστικός παράγοντας που άνοιξε τον δρόμο για τη μύηση κι άλλων ευγενών, προσδίδοντας έτσι στους Πεφωτισμένους την απαραίτητη λαμπρότητα που θα έπρεπε να συμβαδίζει με την αυστηρή ηθική διδασκαλία τους.

Λίγο καιρό μετά την ίδρυση τους οι Ιλλουμινάτοι αριθμούσαν 2.000 περίπου μέλη, ενώ η δράση τους είχε ξεπεράσει τα στενά γεωγραφικά όρια της Βαυαρίας κι είχε εξαπλωθεί στην Αυστρία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Σουηδία, τη Δανία, την Πολωνία, την Ουγγαρία και την Ιταλία.

Ο Βάισχαουπτ είχε οργανώσει τους Ιλλουμινάτους βασισμένους σε πρότυπα των Ιησουϊτών και του Τεκτονισμού. Η μυστικότητα έπαιζε πρωτεύοντα ρόλο στη δομή και την οργάνωση τους, ενώ οι ίδιοι διέδιδαν θεωρίες αντιφατικές και διαμετρικά αντίθετες μεταξύ τους σχετικά με τους σκοπούς και τη δράση τους ώστε να στρατολογούν έτσι όσο το δυνατόν περισσότερα ισχυρά μέλη. Στους προσήλυτους κρατούνταν μυστικοί οι στόχοι της οργάνωσης, στους οποίους μυούνταν σταδιακά, με τρόπο ώστε κάθε φορά να καταρρίπτεται η προηγούμενη διδασκαλία που τους είχε παρουσιαστεί ως αληθινή. Η δομή του τάγματος ήταν τέτοια, ώστε εκτός από τον εσωτερικό κύκλο, ο καθένας από τους υπόλοιπους αδελφούς να γνωρίζει μόνο δυο από τους αδελφούς που ανήκαν στην ίδια με αυτόν βαθμίδα μύησης, εξασφαλίζοντας με αυτό τον τρόπο ένα στεγανότατο σύστημα ασφαλείας. Κάθε τέτοια τριάδα αδελφών βρισκόταν σε επαφή και καθοδηγούταν από έναν αδελφό ανώτερης τάξης, ο οποίος ηγούταν μερικών ακόμη κατώτερων τριάδων και ούτω καθεξής.

Τα ανώτερα στελέχη είχαν υιοθετήσει κωδικά ψευδώνυμα, όπως Σπάρτακος, Κάτων, Φίλων, Άρns,Διομήδης, Σύλλας, κ.λπ. Κωδικά ονόματα είχαν καθιερωθεί και για τις περιοχές όπου δραστηριοποιούνταν οι στοές τους. Έτσι, η ίδια η οργάνωση αποκαλούταν Αθηναϊκή Ακαδημία, το Μόναχο ήταν η Αθήνα, η Βαυαρία ήταν η Αχαΐα, το Ίνγκολστατ ήταν η Έφεσος, η Αυστρία ήταν η Αίγυπτος, κ.λ.π.

Την ίδια περίπου εποχή, ο Βάισχαουπτ και ο Φον Κνίγκε αποφάσισαν να μεταφέρουν το αρχηγείο των Πεφωτισμένων στη Φραγκφούρτη, που εκτός από φρούριο του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, είχε μετατραπεί και σε σημαντικό κέντρο επαναστατικής δραστηριότητας και πολιτικών ζυμώσεων, αλλά και σε πόλο έλξης των σημαντικότερων μυστικών εταιριών που δραστηριοποιούνταν την εποχή εκείνη. Πολλοί Ιλλουμινάτοι μάλιστα άρχισαν να συμμετέχουν τότε στις συνεδριάσεις τns Μεγάλης Στοάς τns Φραγκφούρτns, η οποία, σύμφωνα με πολλούς ερευνητές, μετατράπηκε σταδιακά σε δορυφορικό τάγμα των Πεφωτισμένων.

Τότε περίπου άρχισαν και οι διαφωνίες μεταξύ του Βάισχαουπτ και του Φον Κνίγκε, που αφορούσαν κυρίως το τυπικό και τελετουργικό μέρος τnsδραστηριότητας των Ιλλουμινάτων, καθώς και διοικητικά θέματα, που τελικά κατέληξαν στην αποχώρηση του Φον Κνίγκε από το τάγμα στις αρχές τού 1784.

Λίγους μήνες αργότερα, θα επερχόταν και η οριστική διάλυση των Πεφωτισμένων από τη βαυαρική κυβέρνηση, στα πλαίσια του απαγορευτικού διατάγματος περί μυστικών εταιριών που εκδόθηκε στις 22 Ιουνίου 1784. Ακολούθησαν σφοδρότατες διώξεις των Ιλλουμινάτων κι εκατοντάδες μέλη τους φυλακίστηκαν. Ο ίδιος ο Βάισχαουπτ κατόρθωσε να διαφύγει τη σύλληψη και αφού βρήκε για κάποιον καιρό καταφύγιο στον πύργο του δούκα τού Σαξ - Γκόθα, εξαφανίστηκε μυστηριωδώς από το ιστορικό προσκήνιο.

Πολλοί πιστεύουν ότι οι Ιλλουμινάτοι συνέχισαν να υπάρχουν και μετά τη βίαιη διάλυση τους, δημιουργώντας παρακλάδια του τάγματος. Όλες ωστόσο οι προσπάθειες αναβίωσης της αρχικής οργάνωσης ναυάγησαν οικτρά, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ούτε το απειροελάχιστο ιστορικό στοιχείο ότι οι Πεφωτισμένοι συνέχισαν να υπάρχουν, έστω και με διαφορετικό όνομα μετά το 1800.

Τα Εξαφανισμένα Βιβλία των Ιλλουμινάτων

«Θα εξοντωθούν όλοι οι τύραννοι με μια έκρηξη. Δηλώστε πως κάθε κυριαρχία συνίσταται από τον κοινό πατριωτισμό, ενώ η αλληλεγγύη στην ολοκλήρωση του ανθρώπου μέσα σε ένα και μόνο ένα κοινό έθνος. θα δημιουργήσουμε ένα παγκόσμιο κράτος, μια στέρεα αυτοκρατορία, το κράτος των ενωμένων ελεύθερων ατόμων, πρώτα την ευρωπαϊκή κι έπειτα την παγκόσμια δημοκρατία. Όταν καταρρεύσει ο πύργος του Λονδίνου, όπως κατέρρευσε αυτός του Παρισιού, όταν θα καταρρεύσει η Αγία Ρώμη και η Αγία Ρωσία, τότε όλοι οι τύραννοι θα χαθούν. Όλοι οι άνθρωποι θα γίνουν ένα έθνος, όλες οι μορφές εμπορίου θα ενοποιηθούν σε ένα κοινό εμπόριο, όλες οι επιστήμες θα γίνουν μια, όλα τα συμφέροντα θα συγκλίνουν σε ένα συμφέρον». (Βαρόνος Ανάχαρσις Κλοτζ, Πρώσος Ιλλουμινάτος)

«H σωτηρία δεν βρίσκεται εκεί που οι ισχυροί θρόνοι υπερασπίζονται με σπαθιά, όπου οι καπνοί από τα θυμιατήρια αναδύονται στον ουρανό ή εκεί όπου χιλιάδες δυνατών ανθρώπων διασχίζουν τα πλούσια χωράφια της σποράς. H επανάσταση που ετοιμάζεται να ξεσπάσει θα είναι στείρα αν δεν είναι ολοκληρωμένη». (Άνταμ Βάισχαουπτ)
«Γιατί να είναι αδύνατον για το ανθρώπινο γένος να φτάσει την τελειοποίηση του, δηλαδή την ικανότητα του να αυτοκυβερνάται; Δεν χρειαζόμαστε ρυθμιστικές εξουσίες και αστικούς κώδικες. Όταν τελικά η λογική γίνει θρησκεία για τον άνθρωπο, τότε μόνον το πρόβλημα θα λυθεί, θα μπορέσουμε τότε να αποτινάξουμε τον ζυγό των μοναρχών και των ιερατείων, να καταστρέψουμε από τα θεμέλια τον αστικό κόσμο και να τον ξανακτίσουμε με κύρια κατεύθυνση την επιστροφή στην αγνότητα της Φύσης. Θρησκεία, πατριωτισμός και οικογένεια θα πρέπει να διαλυθούν, να απορρίψουμε κάθε κοινωνικό δεσμό για να φτιάξουμε έναν ενιαίο κόσμο, έναν παγκόσμιο λαό. Αρχικά μπορούμε να διαλύσουμε αυτούς τους ζυγούς μέσω της επιστήμης και της ανθρώπινης λογικής έπειτα να μεταμορφώσουμε τις τοπικές οικονομίες σε συλλογικές για να μπορέσουμε να καταλήξουμε στην κατάργηση τους. Πρέπει να εργαστούμε στα θεμέλια». (Άνταμ Βάισχαουπτ)

Όλα τα παραπάνω υποτίθεται ότι αποτελούν αποσπάσματα από έγγραφα των Ιλλουμινάτων. Και λέω υποτίθεται, γιατί πολύ απλά, ακόμη κι αυτό το σημείο είναι σκοτεινό. Αν είμαστε βέβαιοι ότι εξέφραζαν τις απόψεις τους, τότε θα μπορούσαμε να ξεκαθαρίσουμε ίσως και τις προθέσεις τους. Αν είχαμε στα χέρια μας κάποιο βιβλίο, αντίστοιχο έστω με τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, όσο αμφισβητούμενη κι αν ήταν η γνησιότητα του, θα μπορούσαμε να έχουμε μια βάση για την αρχή της διερεύνησης της φιλοσοφίας και του τρόπου δράσης των Ιλλουμινάτων. Όμως, κανένα τέτοιο βιβλίο δεν υπάρχει και το γεγονός αυτό γεννά από μόνο του ένα νέο μυστήριο.
Κανονικά θα έπρεπε να υπάρχει κάποιο τέτοιο βιβλίο, αν όχι γραμμένο από τους ίδιους τους Ιλλουμινάτους, τουλάχιστον γραμμένο από αυτούς που τους διέλυσαν. Η ιστορία είναι σαφής και δεν χωρά αμφισβητήσεις: Όταν οι βαυαρικές αρχές διέλυσαν τους Ιλλουμινάτους, εισέβαλαν στο σπίτι του Φον ΣΒάικ, ο oποίος εκτός από εξέχων μέλος της οργάνωσης με το ψευδώνυμο Κάτωνας ήταν και προσωπικός σύμβουλος του πρίγκιπα Φον Σαλμ. Εκεί βρήκαν και κατάσχεσαν έγγραφα που περιέγραφαν πολλές από τις μεθόδους των Ιλλουμινάτων, καθώς και μεγάλο μέρος τns αλληλογραφίας τού Βάισχαουπτ με τους αξιωματούχους του τάγματος. Η βαυαρική κυβέρνηση τύπωσε ένα βιβλίο με τα αρχεία αυτά, που είχε τον τίτλο Τα Γνήσια Έγγραφα του Τάγματος των Ιλλουμινάτων, το οποίο απέστειλε σε όλες τις κυβερνήσεις τns Ευρώπης για ενημέρωση.
Πού είναι αυτό το βιβλίο και τι ακριβώς έγραφε; Πως είναι δυνατόν να μην υπάρχει σήμερα ούτε ένα, έστω κι αμφισβητούμενο αντίγραφο του; Ποιοι μπόρεσαν να το εξαφανίσουν και για ποίους λόγους; Ποιο ήταν το περιεχόμενο του και ποιες θεωρίες παρουσιάζονταν στις σελίδες του; Ποιες μεθόδους κοινωνικής μηχανικής περιέγραφε ώστε να χρειαστεί να κοινοποιηθούν στις κυβερνήσεις της Ευρώπης προς ενημέρωση; Τι μυστικά έκρυβε; Και τέλος, πώς είναι δυνατόν να μην έχει αναζητηθεί κι εντοπιστεί από τους χιλιάδες ερευνητές που ασχολήθηκαν κι ασχολούνται ακόμη με το μυστήριο των Ιλλουμινάτων;

Όμως, ουσιαστικά, δεν πρέπει να μιλάμε για ένα μόνο βιβλίο-φάντασμα που αφορά τους Ιλλουμινάτους αλλά για πολλά. Είναι γνωστό ότι ο Άνταμ Βάισχαουπτ, μετά τη διάλυση τns οργάνωσης που είχε δημιουργήσει και τη φυγή του στην πόλη Γκόθα, όπου βρήκε άσυλο στον πύργο του δούκα Ερνέστου, συνέγραψε και εξέδωσε πλήθος βιβλίων, πολλά εκ των οποίων αφορούσαν τον Ιλλουμινατισμό. Μερικά από αυτά, σύμφωνα με διάφορες αναφορές ήταν τα: A Picture of Illuminism (1786), A Complete History of the Persecution of the Illuminati in Bavaria (1785), An Apology for the Illuminati (1786), An improved System of Illuminism (1787), Studies in Illumination (1789) και πολλά άλλα. Κανένα από αυτά δεν σώζεται σήμερα, ούτε και γνωρίζουμε από αναφορές τρίτων το περιεχόμενο τους.

Αντιθέτως, πολλά από τα βιβλία του συνιδρυτή των Ιλλουμινάτων βαρόνου Φον Κνίγκε, σώζονται μέχρι σήμερα. Μερικά από αυτά είναι τα: On the Jesuits, Freemasons and Rosicrusians (1781), Essay on freemasonry (1784), Contribution Towards the Latest History of the Order of the Freemasons (1788), On Conversation with Men (1790), κ.ά. Κανένα από αυτά δεν αφορά τους Ιλλουμινάτους στους οποίους ο Φον Κνίγκε διαδραμάτισε ηγετικό ρόλο, ενώ παραδόξως, τα περισσότερα από αυτά αφορούν τον τεκτονισμό, τον οποίο γνωρίζουμε ότι τελικά είχε αποκηρύξει. Να υποθέσουμε ότι ο Φον Κνίγκε δεν έγραψε κανένα βιβλίο για τους Ιλλουμινάτους ή μήπως έγραψε κάποια βιβλία που είχαν την ίδια τύχη με τα βιβλία του Βάισχαουπτ;

Πως είναι δυνατόν κανένα από τα βιβλία του Βάισχαουπτ να μην κυκλοφορεί έστω και σε πλαστό ή παραποιημένο αντίγραφο; Πώς είναι δυνατόν ο Φον Κνίγκε να μην έγραψε τίποτα για τους Ιλλουμινάτους, ενώ έγραψε πλήθος βιβλία για τον τεκτονισμό; Ποια είναι η δύναμη αυτή που εξαφανίζει βιβλία που όχι μόνο θα ήταν τρομερά ενδιαφέροντα για κάθε μελετητή της ιστορίας των μυστικών εταιριών και της μυστικής ιστορίας του κόσμου, αλλά θα διαφώτιζαν επίσης ή θα διαστρέβλωναν (σε περίπτωση παραποίησης); Όπως και να 'χει πάντως θα έδιναν κάποια ιδέα για τη φιλοσοφία, τις προθέσεις τις μεθόδους και τον τρόπο δράσης της πιο μυστηριώδους οργάνωσης που υπήρξε ποτέ.

0ι Ιλλουμινάτοι Είναι Παντού...

Ελάχιστες είναι οι θεωρίες συνωμοσίας που δεν εμπλέκουν τους Ιλλουμινάτους έστω και σε κάποιο δευτερεύον ή περιφερειακό σενάριο τους. Έτσι, οι Ιλλουμινάτοι φέρονται να έχουν σχέση με τον τεκτονισμό, με όλες τις επαναστάσεις, με τους παγκόσμιους πολέμους, με την ίδρυση της Αμερικής, με τους εξωγήινους, με τη Νέα Παγκόσμια Τάξη, με τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας, με τις μεθόδους ελέγχου των μαζών, με τον κομμουνισμό, με τον αναρχισμό, με τον φασισμό, με τις σύγχρονες οργανώσεις και λέσχες που κυβερνούν τον κόσμο, με το κίνημα των χίπις, με τα ναρκωτικά, με το λαθρεμπόριο όπλων, με τις σημαντικότερες μυστικές υπηρεσίες, με τις περισσότερες μυστικές εταιρίες, με την απόρρητη τεχνολογία, με τα ταξίδια στο διάστημα, με τους εξωγήινους, με τον σατανισμό, με τα παρασκήνια της πολιτικής, με διάφορες θρησκευτικές σέχτες και αιρέσεις, με... με... με... Με λίγα λόγια, οι Ιλλουμινάτοι είναι παντού.

As πάρουμε μια αμυδρή μόνο γεύση από αυτού του είδους τις συνδέσεις που έχουν επιχειρήσει κατά καιρούς διάφορες συνωμοσιολογικές θεωρίες:
" Ο Άνταμ Βάισχαουπτ είχε μυηθεί στον τεκτονισμό το 1777, στην στοά Theodoro of Good Counsel του Μονάχου, που πολλοί την αναφέρουν με το όνομα Theodore of Caution.
" Τέκτονας ήταν και ο βαρόνος Φον Κνίγκε, που είχε μυηθεί το 1772 στη High Lodge of Strict Observance τού Κάσελ.
" Υπάρχουν πληροφορίες ότι ο Βάισχαουπτ και ο Φον Κνίγκε διαπραγματεύτηκαν την ένωση των Ιλλουμινάτων με τον τεκτονισμό στις 20 Δεκεμβρίου 1781, σχέδιο που προχώρησε και ολοκληρώθηκε έναν χρόνο αργότερα, στο συνέδριο του Βίλχελμσμπαντ, που έλαβε χώρα στις 16 Ιουλίου 1782 και στο οποίο συμμετείχαν Τέκτονες, Ιλλουμινάτοι και Μαρτινιστές από ολόκληρη την Ευρώπη.
" Ένα από τα βασικότερα μότο των Ιλλουμινάτων ήταν το «Ewige Blumenkraft» - «Η Αιώνια Δύναμη των Λουλουδιών», που μετεξελίχθηκε στο Flower Power των χίπις, των Παιδιών των Λουλουδιών, ενός κινήματος δηλαδή που δημιούργησαν οι Ιλλουμινάτοι για να προωθήσουν τη διάδοση των ναρκωτικών.
" Ένα άλλο μότο των Ιλλουμινάτων ήταν το «Ε Pluribus Unum», που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «Από τα Πολλά το Ένα» και πιθανόν να εξέφραζε την επιθυμία τους να επιτύχουν την οργάνωση πολλών κρατών υπό την εξουσία μιας κεντρικής κυβέρνησης. Ακριβώς αυτό το μότο εμφανίζεται στην εμπρόσθια όψη της μεγάλης σφραγίδας των Η.Π.Α., γραμμένο πάνω σε μια κορδέλα που κρατά στο στόμα του ένας αετός. Ο αετός αυτός βρίσκεται κάτω από 13αςτέρια (το 13 ήταν ο κωδικός αριθμός των Ιλλουμινάτων και αντιστοιχούσε στους βαθμούς μύησής τους), κρατά στο ένα πόδι του 13 βέλη, ενώ στο άλλο κρατά κλαδί ελιάς με 13 φύλλα και μπροστά από το σώμα του υπάρχει ασπίδα με 13 κατακόρυφες λουρίδες.
" Στην πίσω όψη της ίδιας σφραγίδας φιγουράρει η κόλουρη πυραμίδα με τον παντεπόπτη οφθαλμό, το γνωστό σύμβολο των Ιλλουμινάτων. H πυραμίδα αυτή αποτελείται από 13 σειρές λίθων, ενώ στη βάση της υπάρχουν τα γράμματα MDCCLXXVI, που πολύ απλά είναι ο λατινικός τρόπος γραφής του αριθμού 1776, του έτους ίδρυσης των Ιλλουμινάτων. Ακριβώς κάτω από τη βάση της κόλουρης πυραμίδας υπάρχει η φράση «Novus Ordo Seclorum», δηλαδή «Νέα Τάξη Πραγμάτων».
" Ένας ακόμη από τους κωδικούς αριθμούς των Ιλλουμινάτων ήταν και το 5, που στη λατινική αρίθμηση συμβολίζεται με το γράμμα V. Το γράμμα V παραπέμπει ευθέως στον σύμβολο της νίκης που σχηματίζεται από τον δείκτη και τον παράμεσο του χεριού, και το οποίο χρησιμοποίησε και καθιέρωσε αυθαίρετα ο Ουίνστον Τσόρτσιλ. Το 5 παραπέμπει όμως και στο σχήμα του πενταγώνου, ένα από τα βασικότερα σύμβολα των Ιλλουμινάτων αλλά και τις αμερικανικής και κατ' επέκταση της νεοταξικής ισχύος, αφού Πεντάγωνο ονομάζεται και είναι το Αμερικανικό Γραφείο Άμυνας που βρίσκεται κοντά στον ποταμό Πότομακ στην Ουάσινγκτον.
" Ένα από τα περίφημα συνθήματα των Ιλλουμινάτων ήταν το «Heute die Welt, Morgens das Sonnesystem», που σημαίνει «Σήμερα ο κόσμος, Αύριο το Ηλιακό Σύστημα». Αυτό ακριβώς το σύνθημα παραφράστηκε από τον Χίτλερ και μετατράπηκε στο πασίγνωστο «Σήμερα η Γερμανία, Αύριο ο Κόσμος».
" Ο Μπακούνιν, ο μεγάλος θεωρητικός του αναρχισμού φαίνεται να είχε επηρεαστεί έντονα από τον Ανταμ Βάισχαουπτ και υπάρχουν πολλά κοινά σημεία στη στάση των δυο αυτών ανδρών απέναντι στην εξουσία, την πολιτική και τη θρησκεία.
" Τα μέλη του γερμανικού κομμουνιστικού κινήματος ονομάζονταν Σπαρτακιστές, όπως ακριβώς και ο Βάισχαουπτ που είχε υιοθετήσει το ψευδώνυμο Σπάρτακος.
" Ο Άνταμ Σμιθ, που είχε γεννηθεί το 1723 (χρονολογία γέννησης και του Άνταμ Βάισχαυπτ), έγραψε το καθοριστικό για την παγκόσμια οικονομία σύγγραμμα του The Wealth of Nations το 1776 (χρονολογία ίδρυσης των Ιλλουμινάτων) και το βιβλίο αυτό δημοσιεύτηκε σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο το 1784, τη χρονιά δηλαδή που διαλύθηκε επισήμως το Τάγμα των
Πεφωτισμένων.
" Η ημερομηνία ίδρυσης των Ιλλουμινάτων είναι η 1η Μαΐου του 1776. Η 1η Μαΐου έχει καθιερωθεί από το 1886 ως ημέρα εορτασμού της παγκόσμιας εργατικής τάξης από το International Socialist Congress, αλλά είναι επίσης και η παραμονή της Βαλπουργίας Νύχτας των Μαγισσών.

" Ο Γουίλιαμ Χ. Ράσελ, ο ιδρυτής της οργάνωσης «Κρανίο και Οστά», μιας από τις σπουδαιότερες κλειστές λέσχες που διαμορφώνουν το σκηνικό της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, φέρεται να είχε μυηθεί σε μία από τις εναπομένουσες στοές των Βαυαρών Ιλλουμινάτων κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του στη Γερμανία, λίγο πριν ιδρύσει την περιβόητη πλέον οργάνωση του Γέηλ.

" Ο όρος Νέα Παγκόσμια Τάξη (New World Order), που καθρεφτίζει το Ιλλουμινατικό «Novus Ordo Seclorum», ακούστηκε για πρώτη φορά επίσημα διά στόματος Τζορτζ Μπους (πατρός) σε μια περιβόητη πλέον ομιλία του, στην οποία είχε πει κατά λέξη: «We are coming to a New World Order. The 21st century is arriving like an Illumination of a thousand lights».

Και τα παραπάνω δεν αποτελούν παρά ελάχιστο μόνο δείγμα των επίμαχων σημείων στα οποία στηρίζονται οι κάθε μορφής συνωμοσιολόγοι για να αναπτύξουν θεωρίες που εμπλέκουν τους Ιλλουμινάτους με κάθε παρασκηνιακή κίνηση που διαμορφώνει τον κόσμο μας.

...Και Πουθενά

(Aπόσπασμα απο Άρθρο του Νίκου Κανακάρη από το περιοδικό Strange Τεύχος 70-Οκτώβριος 2004)

 

ILLUMINATI. ΚΥΤΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙΜΟΥ ΚΑΤΙ "ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ" ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΕΠΙ ΤΟΠΛΕΙΣΤΟΝ ΕΙΝΑΙ

Ίδρυση [Επεξεργασία]

Οι Πεφωτισμένοι ήταν μια μυστική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1776 από τον Άνταμ Βάισχαουπτ στη Βαυαρία. Στόχος της οργάνωσης ήταν η ανακάλυψη μυστικών για να τα αποκαλύψει σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Πάμπολλοι μύθοι και θεωρίες συνωμοσίαςέχουν επίκεντρο την εικαζόμενη επιβίωση της οργάνωσης μέχρι σήμερα και τις υποτιθέμενες δραστηριότητές της, στις οποίες περιλαμβάνονται η Γαλλική Επανάσταση, ο αγώνας εναντίον της Καθολικής Εκκλησίας καθώς και βλέψεις παγκόσμιας κυριαρχίας.

Ο καθηγητής εκκλησιαστικού δικαίου και πρακτικής φιλοσοφίας του πανεπιστημίου της Ίνγκολστατ στη Βαυαρία, Άνταμ Βάισχαουπτ (1748-1830), ίδρυσε την 1η Μαΐου του 1776 με δύο μαθητές του την Ένωση, η οποία αρχικώς έφερε το όνομα «Perfectibilists». Σαν σύμβολο της οργάνωσης επέλεξε την κουκουβάγια, σύμβολο της Μινέρβα, της θεάς της γνώσης τωνΡωμαίων, αντίστοιχη της θεάς Αθηνάς των αρχαίων Ελλήνων).

Στο παρασκήνιο βρισκόταν το πνευματικό περιβάλλον του πανεπιστημίου, στο οποίο στην πράξη κυριαρχούσαν οι Ιησουίτες, οργάνωση που είχε διαλυθεί τρία έτη πριν. Ο εικοσιοκτάχρονος Βάισχαουπτ ήταν ο μοναδικός καθηγητής του Ίνγκολστατ χωρίς παρελθόν στην Εταιρία και ήταν αντιστοίχως απομονωμένος από το διδασκαλικό προσωπικό, επίσης εξαιτίας του ενθουσιασμού του για τις πεφωτισμένες ιδέες του. Για να προστατεύσει τους μαθητές του από τις ραδιουργίες των Ιησουϊτών και ιδίως για να τους εξασφαλίσει πρόσβαση στη σύγχρονη κριτική εκκλησιαστική λογοτεχνία, ίδρυσε την «Ένωση της μυστικής γνώσης», η οποία στις αρχές αποτελούταν από μόλις είκοσι άτομα.

Πέραν τούτου, ο ιδρυτής είδε στην Οργάνωση των Ροδόσταυρων, μία μυστική πνευματική οργάνωση ανήκουσα στη Μασονία, ένα κακό αενάως αυξανόμενο που έπρεπε να καταπολεμηθεί. Ο Βάισχαουπτ κατέγραψε τους λόγους για την ίδρυση της ένωσης στην επιστολή Pythagoras oder Betrachtungen über die geheime Weltund Regierungskunst:

    Όμως δύο γεγονότα στάθηκαν αποφασιστικά. Συμπεριλαμβανομένου του ότι εκείνο τον καιρό, το 1776 ένας αξιωματούχος στο Burghausen, με το όνομα Ecker είχε ιδρύσει μία στοά προσανατολισμένη στην αλχημεία που είχε αρχίσει να εξαπλώνεται τάχιστα. Ένα μέλος της έφτασε στο Ingolstadt για να κάνει γνωστή τη στοά και να προσελκύσει τους ευφυέστερους των σπουδαστών. Δυστυχώς η εκλογή του αφορούσε ακριβώς αυτούς τους οποίους κι εγώ είχα εντοπίσει. Η σκέψη ότι είχα χάσει με τέτοιο τρόπο τόσο ευέλπιδες νεαρούς και να τους βλέπω τώρα να πλησιάζουν την αλχημεία και παρόμοιες ανοησίες, ήταν για μένα μαρτυρικό και αβάσταχτο. Για το λόγο αυτό πήγα και ζήτησα βοήθεια από έναν νέο, στον οποίο είχα απόλυτη εμπιστοσύνη. Και (αυτός) μου έδωσε κουράγιο να ασκήσω την επιρροή μου στους σπουδαστές και (να καταπολεμήσω) τις υπερβολές αυτές με ένα εμβόλιο που χορηγήθηκε μέσω της άμεσης ίδρυσης μιας ένωσης.    

Η οργάνωση πήρε μία πρώτη ώθηση το 1778, όταν ένας παλιός μαθητής και πρόεδρος της Palatinado Renano την αναδιοργάνωσε. Ο Βάισχαουπτ πρότεινε σαν νέο όνομα το «Bienenorden» (Οργάνωση των Μελισσών), διότι οραματιζόταν ότι οι οπαδοί θα συνέλεγαν το νέκταρ της γνώσης, κατευθυνόμενοι από μία μέλισσα βασίλισσα, αλλά στο τέλος προτιμήθηκε το «Bund der Illuminaten» (Ένωση των Πεφωτισμένων) και μετά το «Illuminatenorden» (Οργάνωση των Πεφωτισμένων). Από την ένωση της σοφίας θα δημιουργούταν τώρα μία μυστική οργάνωση που δεν μπορούσε να αρνηθεί την προέλευση του οργανωτικού της μοντέλου από την Εταιρία του Ιησού.

Σύντομη Άνθηση [Επεξεργασία]

Μία επόμενη αναδιοργάνωση έλαβε χώρα το 1780 μετά την είσοδο στην οργάνωση του αριστοκράτη Adolph von Knigge. Το 1782, ο Adolph Freiherr Knigge εφοδίασε την οργάνωση με μία δομή παραμασονική, με τον Weishaupt και τον Knigge, ως διευθυντές του επωνομαζόμενου «Άρειου Πάγου». Με αυτή την νέα διανομή αρμοδιοτήτων, οι Πεφωτισμένοι πέτυχαν να στρατολογήσουν στις τάξεις τους πολλούς μασόνους και να εισχωρήσουν σε ολόκληρες στοές.

Στο παρασκήνιο βρισκόταν η κρίση που άρχισε προς το 1776 ανάμεσα στους υψηλούς Γερμανούς μασόνους με την αποκοπή τους από τη ναϊτική Αυστηρή Τήρηση. Ο Karl Gotthelf von Hund und Altengrotkau είχε κατορθώσει να προσελκύσει τις διάφορες στοές υπό τις διαταγές του μέσω ενός απολιτικού-ρομαντικού τελετουργικού, που διασφάλιζε ότι θα ήταν διάδοχος της οργάνωσης των Ναϊτών που διαλύθηκε το 1312. Κατά τη διάρκεια πολλών ετών, επιπλέον είχε διαβεβαιώσει τους πάντες ότι διατηρούσε επαφές με «άγνωστους ανωτέρους», που τον είχαν μυήσει στη μασονία. Καθώς όταν πέθανε το 1776, κανείς από τους «μυστικούς ανώτερους» δεν επικοινώνησε μαζί τους, υπήρχε μεγάλη σύγχυση στη στοά. Στο μασονικό συνέδριο της Αυστηρής Τήρησης που έλαβε χώρα στο Βίλχελμσμπαντ ανάμεσα στις 16 Ιουλίου και την 1η Σεπτεμβρίου 1782, ο Knigge και ο δεύτερος αντιπρόσωπος των Πεφωτισμένων, Franz Dietrich von Ditfurth, ένας εκδηλωτικός ριζοσπάστης Πεφωτισμένος, πήραν την κοινή γνώμη με το μέρος της οργάνωσής τους. Το ναϊτικό σύστημα εγκαταλείφθηκε και η οργάνωση του Ροδόσταυρου περιορίστηκε σε μειοψηφία στην προσπάθειά της να διατηρήσει εκείνη την παράδοση. Αμφότεροι οι Πεφωτισμένοι κατάφεραν, συμπεριλαμβανομένου και του Johann Christoph Bode, να κερδίσουν ένα σημαντικό αντιπρόσωπο στην Αυστηρή Τήρηση.

Κρίση και Απαγόρευση [Επεξεργασία]

Συνεπεία τούτων, ο αριθμός των μελών αυξήθηκε ραγδαία, εντούτοις την ίδια στιγμή αυτή η επιτυχία σήμανε την αρχή το τέλους: Ο Knigge δεν έβλεπε να εκτιμάται η προσφορά του, καθώς αυξανόταν η οργάνωση και απείλησε με επιστολές να καταδώσει τα μυστικά της στους Ιησουίτες και στους Ροδόσταυρους. Η ενέργειά του αυτή ενίσχυσε τη δυσπιστία του Weishaupt, στον οποίο δημιουργούνταν σημαντικές ανησυχίες εκ του ότι ο Knigge και με τη σειρά του ο επιμελής Bode είχαν προσεταιριστεί τον πρίγκηπα Karl von Hessen-Kassel και τον Ferdinand von Braunschweig, καθώς επίσης και τον δούκα Ernst von Sachsen-Gotha και τον Carl August von Sachsen-Weimar, όλους εκείνους τους εκπρόσωπους της απολυταρχίας. Οι υποψίες αυτές δεν ήταν ανεδαφικές, καθώς ο Carl August και ο ιδιωτικός του σύμβουλος Goethe, είχαν εγγραφεί μόνο και μόνο για να ερευνήσουν την Οργάνωση.

Ως αποτέλεσμα οξύνθηκαν οι ασυμφωνίες μεταξύ Weishaupt και Knigge μέχρι του σημείου η Οργάνωση να απειλείται με διάλυση. Τον Φεβρουάριο του 1784 συγκλήθηκε στη Βαϊμάρη για το σκοπό αυτό ένα διαιτητικό δικαστήριο με το όνομα «κογκρέσο». Προς έκπληξη του Knigge η κρίση του συμβουλίου στο οποίο συμμετείχαν μεταξύ άλλων ο Goethe, ο J. G. Herder και ο Herzog Ernst von Sachsen-Gotha ήταν ότι έπρεπε να δημιουργηθεί ένας νέος Άρειος Πάγος. Αυτό έμοιαζε ένας ανεκτός συμβιβασμός. Αλλά, όπως ήταν αναμενόμενο, ο ιδρυτής της οργάνωσης συνέχισε να ασκεί μεγάλη επιρροή ακόμη και χωρίς να έχει την επίσημη προεδρία στον Άρειο Πάγο, γεγονός το οποίο αποτέλεσε μια μεγάλη ήττα για τον Knigge. Αφού συμφωνήθηκε η σιωπή και η επιστροφή όλων των εγγράφων, την πρώτη Ιουλίου ο Knigge εγκατέλειψε την Οργάνωση. Στον καιρό που ακολούθησε αποποιήθηκε την επιθυμία να διορθώσει τον κόσμο μέσω μυστικών κοινωνιών. Από την μεριά του ο Weishaupt παρέδωσε τη διεύθυνση της Οργάνωσης στον Johann Martin, κόμη της Stolberg-Roßla.

Κατά τη διάρκεια των εσωτερικών διαμαχών οι μυστικές εταιρίες είχαν προσελκύσει την προσοχή των αρχών της Βαυαρίας. Το επίκεντρο των υποψιών ήταν οι δολοφόνοι που ήταν κοντά στους πεφωτισμένους και προσπαθούσαν να αλλάξουν την παραδοσιακή Οργάνωση, εμφιλοχωρώντας στις τάξεις των δημοσίων υπαλλήλων για να πετύχουν ένα «Λογικό Κράτος». Συνεπεία αυτού στις 22 Ιουνίου του 1784 ο πρίγκηπας ελέκτορας Karl Theodor απαγόρευσε όλες τις «κοινότητες, κοινωνίες ή αδελφότητες» που εγκαθιδρύθηκαν χωρίς την έγκριση των αρχόντων.

Στις 3 Μαρτίου 1785, υπό την πίεση του Peter Frank, σύμβουλου του βαρόνου του Kreitmayer, του βαρόνου του Törring – που ανήκε στους Ροδόσταυρους – και άλλων ευγενών, δημοσίευσε μία πρόσθετη διακήρυξη που αυτή τη φορά απαγόρευε την οργάνωση των Πεφωτισμένων και των Μασόνων κατονομάζοντάς τους και θεωρώντας τους μεγάλους προδότες και εχθρούς της θρησκείας. Μέσα από οικιακά αρχεία κατασχέθηκαν διάφορα έγγραφα της οργάνωσης που πρόσφεραν διαδοχικές ενδείξεις για τη ριζοσπαστικότητα των σκοπών της οργάνωσης. Έγγραφα που βρέθηκαν σε έναν αγγελιαφόρο που διέφευγε αποκάλυψαν το όνομα ενός μέλους. Ακριβώς το ίδιο έτος ο πάπας Πίος ΣΤ' διασαφήνισε σε δύο επιστολές του προς τον επίσκοπο της Φριζίας (18 Ιουλίου και 12 Νοεμβρίου) ότι η προσκόλληση στην οργάνωση ήταν ασύμβατη με την καθολική πίστη.

Ως φυσικό επακόλουθο των απαγορεύσεων στα 1784 και 1785 υπήρξαν διωγμοί των μελών. Κάποιοι σύμβουλοι και αξιωματούχοι έχασαν τις θέσεις τους, κάποια μέλη εξορίστηκαν, αλλά κανείς δεν φυλακίστηκε. Ο ίδιος ο Weishaupt του οποίου ο ρόλος ως ιδρυτή δεν αναγνωριζόταν στην αρχή, κίνησε τις υποψίες αλλά τράπηκε σε φυγή μόνο όταν ήταν αναγκασμένος να ασπαστεί την καθολική πίστη, πρώτα στην ελεύθερη αυτοκρατορική πόλη Ρατισμπόνα και το 1787 ξανά στην Γκόθα, όπου ο Herzog Ernst του παρείχε μια αργομισθία ως σύμβουλου.

Τον Απρίλιο του 1785 ο κόμης Stolberg-Roßla ανακήρυξε επισήμως την αναστολή λειτουργίας της οργάνωσης – μετά από προσωρινές καταργήσεις. Ο Bode εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση για να διατηρήσει την ένωση στη ζωή και προσπάθησε να την αναβιώσει με τη βοήθεια των οργανώσεων Iglesia minerval de Weimar και Orden de los amigos invisibles, αλλά υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει την προσπάθειά του το 1970 εξαιτίας του αυστηρού κλίματος εναντίον των πεφωτισμένων κατά τα έτη της αναγέννησης. Οι ερευνητές σε γενικές γραμμές συμφωνούν ότι η αποδόμηση της οργάνωσης των πεφωτισμένων ήταν πλήρης.

Στις 16 Αυγούστου 1787 δημοσιεύτηκε ένα τρίτο και αυστηρότερο δημοσίευμα απαγόρευσης, με ποινή θανάτου, της στρατολόγησης μελών για τους Μασόνους και τους Πεφωτισμένους. Αυτά τα δημοσιεύματα εξαπέλυσαν μία πρώτη υστερία κατά των πεφωτισμένων, ειδικότερα υπήρχαν υποψίες για διαταραχές στις μυστικές ριζοσπαστικές ενώσεις των πεφωτισμένων. Ένα δεύτερο κύμα, σαφώς πιο ενεργειακό, ξέσπασε κατά τη Γαλλική Επανάσταση, οπόταν ο φόβος για τους Ιακωβίνους συγχωνεύθηκε με αυτόν για τους Πεφωτισμένους. Υπό αυτήν την ψυχική κατάσταση ο Υπουργός του Βαυαρικού κράτους Maximilian von Montgelas, ο οποίος με τη σειρά του είχε υπάρξει πεφωτισμένος, απαγόρευσε όλες τις μυστικές οργανώσεις με την άνοδό του στην εξουσία το 1799 και ξανά το 1804. Το πόσο έντονη ήταν η δημόσια έξαρση στα χρόνια περί την Γαλλική Επανάσταση για τις μυστηριώδεις και ανησυχητικές μυστικές ή πρωτοπόρες ενώσεις, διαφαίνεται σε διαφορετικά λογοτεχνικά έργα της εποχής, από το Der Geisterseher του Σίλερ μέχρι το Der Groß-Cophta του Γκαίτε και τις ανησυχητικές κοινωνίες του Los años de aprendizaje de Wilhelm Meister, περνώντας στον Jean Pauls Die unsichtbare Loge (1793). Σήμερα το μόνο που θυμίζει στο Ίνγκολστατ την οργάνωση είναι μία αναμνηστική πλακέτα στο κτίριο όπου βρισκόταν η σάλα συγκεντρώσεων των πεφωτισμένων. Το κτίριο αυτό βρίσκεται στον αριθμό 23 της οδού Theresien, προηγουμένως Am Weinmarkt 298.

Σήμερα, υφίστανται Ιλλουμινιστικοί βαθμοί στον Αρχαίο και Αρχέγονο Ανατολικό Τύπο Misraim-Memphis, ως συνέπεια της εφαρμογής των αυθεντικών Τυπικών των δύο Τύπων τα οποία τους περιελάμβαναν.

Πηγή: www.esoterism.gr, www.misraimmemphis.org, www.misraimmemphis.gr

Κατάλογος Αξιοσημείωτων Ιλλουμινατών [Επεξεργασία]

• Ιγνάτιος φον Μπορν: Ούγγρος Μεταλλειολόγος και Μεταλλουργός
• Δούκας Φερδινάνδος του Μπράουνσβαϊκ-Λυνεμπούργκ: Πρώσος Στρατάρχης
• Φίλιπ φον Κόμπεντσλ: Σλοβένος Διπλωμάτης της Αυστριακής Αυτοκρατορίας
• Κάρολος Θεόδωρος Αντώνιος Μαρία φον Ντάλμπεργκ: Αρχιεπίσκοπος-Εκλέκτορας του Μάιντς, Μεγάλος Δούκας της Φρανκφούρτης, Καγκελάριος κ.α.
• Ερνέστος Β΄, Δούκας του Σαξ-Γκόθα-Άλτενμουργκ
• Ιωάννης Φέντερ: Γερμανος Φιλόσοφος
• Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε: Γερμανός Ποιητής, Συγγραφέας και Λόγιος
• Ιωάννης Χέρντερ: Γερμανός Φιλόσοφος και Θεολόγος
• Ανδρέας Χόφμαν: Γερμανός Φιλόσοφος και Επαναστάτης
• Φρειδερίκος Γίακομπι: Γερμανός Φιλόσοφος
• Κάρολος Αύγουστος, Μεγάλος Δούκας του Σαξ-Βαϊμάρης-Άισεναχ
• Βαρόνος Αδόλφος Κνίγκε: Γερμανός Ευγενής, Συγγραφέας και Μασόνος
• Ιακώβ Μαούφιλον: Γερμανός Επαναστάτης και Καθηγητής
• Κριστόφ Μάινερς: Γερμανός Φιλόσοφος και Ιστορικός
• Μαξιμιλιανός Γκαρνέριν, Κόμης φον Μοντγκέλας: Βαυαρός Πολιτικός Ιταλικής Καταγωγής
• Κριστόφ Νικολάι: Γερμανός Συγγραφέας και Βιβλιοπώλης
• Ιωάννης Πεσταλότσι: Ιταλό-Ελβετός Παιδαγωγός
• Ιωσήφ φον Σόνενφελς: Αυστριακός Δικηγόρος και Μυθιστοριογράφος
• Άνταμ Βάισχαουπτ: Φιλόσοφος, Ιδρυτής των Ιλλουμινατών
• Λόρεντς φον Βέστενριντερ: Συγγραφέας και Ιστορικός

ΟΙ ΑΓΟΡΕΣ,Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ,Ο ΤΡΙΤΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ,Η ΓΗ ΚΑΙ ΟΙ ILUMINATOI

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΝΟΣ ΑΠΛΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΛΙΤΗ.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Διαβαζω καθημερινα για τις αγορες τις περιβοητες για τη συσωρευση πλουτου σε  καποιους λιγους ανθρωπους πανω στη γη,διαβαζω για το ενδεχομενο παγκοσμιου πολεμου,διαβαζω για τις προφητεις των μαγια για το τελος του κοσμου,για τις προφητειες του γεροντα παισιου,για την αποκαλυψη του ιωαννη,και αναρωτιεμαι.Αν επαληθευτουν οι προφητειες των μαγια και το τελος του κοσμου ερθει στο τελειωμα αυτου του χρονου,αυτοι που καθημερινα μαζευουν το χρημα και τη δυναμη του πλουτου,τι θα το κανουν?Πιστευουν δηλαδη οτι ο πλουτος που συσωρευεται στα χερια τους αιωνες τωρα ειναι ικανος να τους σωσει απο μια ενδεχομενη ολοκληρωτικη καταστροφη της γης?Γιατι ολες οι ενδειξεις εκει οδηγουν,η στην καταστροφη της γης η σε εναν φοβερα αιματηρο πολεμο με απωλειες εκατομυριων νεκρων,με μεγαλη καταστροφη της φυσης και με απροβλεπτες συνεπειες για το μελλον του πλανητη.Οι περιβοητες αγορες λοιπον,αυτοι οι 5-10 ανθρωποι που εχουν αλυσοδεσει τη γη και την ανθρωποτητα,μηπως τελικα εχουν την εντυπωση οτι ειναι θεοι,και οποιαδηποτε καταστροφη του πλανητη δε θα τους αγγιξει?Οτι θα επιζησουν μονο αυτοι αρχοντες και βασιλιαδες πανω στον πλανητη γη?Ναι αν ακομα αυτο αληθευει αν νομιζουν δηλαδη οτι ειναι θεοι,και θα ειναι αρχοντες και βασιλιαδες σε ποιον λαο θα ειναι η στους λαους που δεν θα υπαρχουν πια που θα εχουν εξοντωθει απο εναν πολεμο που οι ιδιοι ετοιμασαν και εκτελεσαν?Και αν τελικα η καταστροφη του πλανητη ερθει απο φυσικα αιτια τι νομιζουν οι αγορες η οι ILUMINATOI οτι αυτοι θα επιζησουν η οτι θα παρουσιαστουν στο θεο και θα τον πληρωσουν με τον τεραστιο πλουτο που εχουν σωρευσει και θα τον εξαγορασουν?Αλλα και αν ακομα γινοταν αυτο και μπορουσαν να το πετυχουν ποια θα ηταν μετα η ζωη τους αφου δε θα υπηρχε πλανητης να "βασιλευσουν"?Μηπως τελικα ο πολυς πλουτος και αυτη η τεραστια συσωρευμενη δυναμη τους εχει στριψει τις βιδες του μυαλου τους και εχουν χασει καθε μετρο γηινο?ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΟΣΑ ΚΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ILUMINATI  ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΙΣΙΟ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΠΟΝΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΠΟΥ ΤΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΝ, ΚΑΙ ΦΥΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΕΛΘΕΙ,ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝΑΥΤΟΙ ΟΙ "ΘΕΟΙ"ΤΡΟΜΑΡΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ ΤΗ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ.

ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ Η ΛΥΣΗ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

Κυριακή, 8 Ιανουαρίου 2012

Η κατάρρευση των κεντρικών συστημάτων

"Βρίσκεστε εδώ".

Η ολοένα και μεγαλύτερη μείωση των κοινωνικών παροχών και η συνεχής αύξηση των φόρων και των τελών αποτελεί μια πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε πλέον καθημερινά στην κοινωνία μας. Η πορεία αυτή προς τον γκρεμό δεν έχει τέλος. Θα πρέπει να κατανοήσουμε τους λόγους που γίνεται αυτό για να αποδεχτούμε πως δεν είναι πλέον δυνατή η "διάσωσή" μας από την πολιτική ελίτ. Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο και ο ρόλος της πολιτικής αυτής άρχουσας τάξης είναι να τα κάνουν όσο χειρότερα γίνεται.

Θα πρέπει καταρχάς να αναγνωρίσουμε πως το κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό σύστημα το οποίο έχει επικρατήσει ελιναι ένα συγκεντρωτικό σύστημα. Ο πλούτος φεύγει από την περιφέρεια και καταλήγει στο κέντρο.


Σκεφθήτε για λίγο το σώμα σας. Σε περίπτωση υποθερμίας σταματάει την κίνηση του αίματος προς τα άκρα, τα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών, για να διατηρήσει τη θερμοκρασία στην καρδιά και να την προστατέψει. Αυτό μπορεί να σημαίνει πως ο οργανισμός θα χάσει χέρια και πόδια, αλλά ο κορμός θα επιζήσει. Σε ποιά κατάσταση, αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.

Αυτού του είδους η στρατηγική επιβίωσης είναι στρατηγική επιβίωσης του κέντρου, του κορμού. Είναι μια στρατηγική από την οπτική γωνία του κέντρου και εξυπηρετεί μόνο τα δικά του συμφέροντα. Ρίχνοντας τη θερμοκρασία του σώματος, προστατεύει τον κορμό, σίγουρα όμως δεν κάνει τίποτα για να προστατέψει τα άκρα και τα δάχτυλα.

Αυτή ακριβώς τη στρατηγική έχει επιστρατεύσει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, καθώς επίσης και οι πλεονασματικές χώρες, όπως η Γερμανία. Έχουν υιοθετήσει τη στρατηγική υφαρπαγής του πλούτου από τις πιο ευαίσθητες και φτωχές κοινωνικές ομάδες, έχοντας φτωχοποιήσει τη μεσαία τάξη σε όλες τις χώρες του πρώην πρώτου κόσμου. Παράλληλα, στην περίπτωση της ΕΕ, έχουν...εσκεμμένα φτωχοποιήσει χώρες της περιφέρειας και υφαρπάζουν συστηματικά τον εθνικό τους πλούτο. Η περίπτωση της Ελλάδας είναι χαρακτηριστική.

Το σύστημα απαιτεί ο πλούτος να εισρέει στο κέντρο. Η Φρανκφούρτη, η νέα οικονομική πρωτεύουσα της Ευρώπης, και το Βερολίνο, η νέα πολιτική πρωτεύουσα, απαιτούν ολοένα και περισσότερο πλούτο με τη μορφή τελών υποτέλειας, χαρατσιών στο ηλεκτρικό και δυσβάσταχτων φόρων για να μπορέσουν να συντηρήσουν το σύστημα σε βάρος των ευρωπαϊκών κοινωνιών, σε βάρος των ελλειμματικών χωρών της περιφέρειας και σε βάρος των φτωχότερων και ευπαθέστερων κοινωνικών τάξεων.

Η μεγάλη πλάνη πως θα μας σώσουν οι πολιτικοί

Χιουμοριστική αναπαράσταση του πώς συρρικνώνεται η
οικονομία μέσω του πληθωρισμού. Σήμερα, το μπαλόνι
αυτό έχει αντίστοιχα το μέγεθος της Γης. Σε τέτοιες
συνθήκες το κέντρο δεν αντέχει και αρπάζει επιθετικά
τον πλούτο από την περιφέρεια. Τα αποτελέσματα είναι
καταστροφικά για όλους.

Κι όμως, οι πολιτικοί δεν είναι εκείνοι που θα προσφέρουν λύσεις από την κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας. Για την ακρίβεια, εκεί ψηλά στην πυραμίδα, πάνω από τα σύνεφα, ο καιρός είναι αίθριος και οι λύσεις απλές. Γιατί οι... πεφωτισμένοι ηγέτες μας έχουν τη λύση: Επιβολή περισσότερων φόρων, οι οποίοι με τη σειρά τους θα αποδειχτούν εξαιρετικά αναποτελεσματικοί, καθώς η οικονομική δραστηριότητα εξανεμίζεται και η ακίνητη περιουσία χάνει την αξία της.

Σε μια περίοδο όμως που τα πράγματα δεν πάνε καλά, όπως η σημερινή, το κέντρο δεν αντέχει. Η δουλειά των τοπικών και των υπερεθνικών πολιτικών, όπως οι Μερκοζύ, είναι να οδηγήσουν τα πράγματα στη χειρότερη δυνατή τους έκβαση. Ο λόγος που το κάνουν αυτό είναι γιατί προσπαθούν απελπισμένα να διασώσουν το σύστημα που πεθαίνει -- ένα σύστημα που έχει στείλει τόσα προνόμια και αγαθά προς τη μεριά τους. Το σύστημα είναι συγκεντρωτικό και στόχο έχει τη διακίνηση επιπλέον πόρων από την ευρύτερη περιφέρεια προς το κέντρο της ισχύος.

Τα συγκεντρωτικά συστήματα εξαρτώνται από την πολιτική νομιμοποίηση που αποκτούν. Αυτή την αποκτούν μέσα από μια διαδικασία εναπόθεσης της εμπιστοσύνης του κοινού σε αυτά, με αντάλλαγμα την εξυπηρέτηση του κοινού καλού. Η εμπιστοσύνη αυτή σήμερα διαλύεται με ταχύτατους ρυθμούς σε ολοένα και περισσότερα σημεία πάνω στον πλανήτη (ανάμεσά τους και στη χώρα μας). Οι καθημερινοί άνθρωποι συνειδητοποιούν ολοένα και πιο πολύ πως τα συμφέροντά τους και η εμπιστοσύνη τους έχουν προδοθεί από την πολιτική άρχουσα τάξη για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα όσων έχουν τις "σωστές διασυνδέσεις", όπως λχ το τραπεζικό καρτέλ.

Όσοι κερδοσκόποι παίζουν την τελευταία δεκαετία διάφορα απατηλά σχήματα Ponzi με τα λεφτά των άλλων και είναι σε θέση υπεροχής να ξέρουν τα αποτελέσματα των σχημάτων αυτών, είναι εκείνοι που έχουν τις "σωστές διασυνδέσεις" στο μοντέρνο πολιτικό μας σύστημα. Αυτοί έχουν διασωθεί ξανά και ξανά από τα καταστροφικά αποτελέσματα των ίδιων των κάλπικων πρακτικών τους, μέσα από την απόλυτη απάτη που έχουν κατορθώσει να περάσουν: Την κοινωνικοποίηση των ζημιών τους.

Από την άλλη μεριά του συστήματος βρίσκονται τα θύματά αυτών των απατεώνων. Οι απλοί άνθρωποι που το μόνο που έχουν πλέον να ελπίζουν είναι τα περισσότερα μέτρα λιτότητας, η μεγαλύτερη υφαρπαγή της περιουσίας τους, η σίγουρη εξαθλίωση και ένα πολύ αβέβαιο μέλλον. Κάποια στιγμή, η διαμαρτυρία και η εξέγερση είναι αναπόφευκτα, καθώς η πολιτική νομιμοποίηση εξανεμίζεται. Όλον τον προηγούμενο χρόνο, το είδαμε αυτό σε κάθε γωνιά του κόσμου, από την Ευρώπη μέχρι την Αμερική και από την Ασία μέχρι την Αφρική. Η κοινωνική βία επανήλθε στο προσκήνιο και άρχισε να εξαπλώνεται σαν μια ανεξέλεγκτη πυρκαγιά σε δάσος. Η ίδια η ανθρώπινη φύση είναι που μας οδηγεί σε αυτό.

Η φονική αδράνεια του συγκεντρωτικού συστήματος

Σύνθεση που συγκρίνει το κτίριο του Ευρωπαϊκού
Κοινοβουλίου με τον Πύργο της Βαβέλ. Σίγουρα μοιάζουν!

Το μόνο που ενδιαφέρει το σύστημα είναι να μας κρατήσει όλους μέσα στη φυλακή που έχει χτίσει, μέσα στο μαντρί που μας έχει κλείσει για να μας αρμέγει για πάντα. Αυτή είναι η φύση του και οι εκφράσεις του μέσα σε αυτές τις συνθήκες άρχισαν να παίρνουν κτηνώδεις, απολυταρχικές διαστάσεις. Η κρατική βία δείχνει σιγά-σιγά το άσχημο πρόσωπό της, καθώς η δημοκρατία και το Σύνταγμα καταλύονται. Ολοένα και περισσότεροι πρόθυμοι συνασπίζονται με το σύστημα, σε βάρος της χώρας και της κοινωνίας, με την ελπίδα πως θα διατηρήσουν τα προνόμια και τα αξιώματά τους.

Όμως εδώ έχουμε και μια άλλη σημαντική εξέλιξη που δεν θα πρέπει να παραλείψουμε να βλέπουμε. Οι διαδικασίες μεταφοράς του πλούτου από την περιφέρεια στο κέντρο (βλέπε Γερμανία), όσο εντείνονται, όπως συμβαίνει σήμερα με την Ελλάδα, τόσο εμφανίζουν σημάδια διάλυσης. Ο λόγος είναι πως η περιφέρεια, πάνω στην οποία βασίζονταν όλα αυτά τα χρόνια, καταρρέει οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά. Όσο συμβαίνει αυτό, θα πρέπει να περιμένουμε πως θα πιεστεί ολοένα και πιο βίαια, ολοένα και πιο έντονα, για να διασφαλιστεί αρκετός πλούτος για να επιβιώσει το κέντρο. Ακριβώς έτσι είχε συμβεί την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όταν η κεντρική εξουσία πίεζε τόσο πολύ τους αγρότες μέσω των φόρων, που εκείνοι εγκατέλειψαν τη γη τους και εντάχθηκαν στις τάξεις των γειτονικών βαρβάρων επιδρομέων.

Η Γερμανία εξαρχής εφάρμοζε αυτό το σύστημα και μετατράπηκε σταδιακά σε κέντρο εξουσίας μέσα στην ΕΕ, λόγω του ελεύθερου εμπορίου. Εξήγαγε προϊόντα και υπηρεσίες και πληρωνόταν σε χρήματα. Οι χώρες της περιφέρειας εισήγαγαν προϊόντα και υπηρεσίες και εξήγαγαν χρήματα προς την Γερμανία. Κάποια στιγμή ήταν λογικό να φτάσουμε στο σημείο διάλυσης, καθώς αυτή η μονομερής συσσώρευση πλούτου δεν μπορεί να συνεχίζεται για πάντα.

Τα τραγικά αδιέξοδα του συγκεντρωτικού συστήματος 
(γνωστού και ως παγκοσμιοποίηση)

Τα επόμενα χρόνια θα γίνουμε μάρτυρες μιας κολοσσιαίας σύγκρουσης ανάμεσα στο συγκεντρωτικό σύστημα και τους υποστηρικτές του και στις διάφορες αποκεντρωτικές δυνάμεις που θα εμφανίζονται σαν τα μανιτάρια. Αυτό θα γίνει σε πολλά επίπεδα: Τοπικά νομίσματα, αγορές ανταλλαγών, "αυθαίρετοι" οικισμοί, παραγωγή τροφίμων (ήδη στην Αμερική, σύντομα θα καταστεί παράνομο να παράγεις τα δικά σου τρόφιμα),

Οι κεντρικοί σχεδιαστές, οι "ιδιοφυίες" που ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τα σημερινά χάλια, λειτουγούν πλέον εκτός κοινωνίας και εναντίον του κοινού καλού. Οι πολιτικοί, από την άλλη, ακόμα και αν γνώριζαν τι συμβαίνει γύρω τους και το κατανοούσαν, ακόμα και αν είχαν τη διάθεση να το διορθώσουν υπέρ του κοινωνικού καλού, δεν θα κατάφερναν τίποτα. Είναι τόσο ριζωμένοι μέσα σε ένα σύστημα που έχει γίνει όμηρος των κατεστημένων συμφερόντων και το χαρακτηρίζει τόσο μεγάλη αδράνεια, που η ελευθερία των κινήσεών τους θα ήταν πολύ περιορισμένη.

Τέτοια συστήματα όπως το σημερινό δεν μπορούν να απαντήσουν στα προβλήματα μιας τέτοιας κλίματα οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής και πολιτισμικής κρίσης μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα που θα μπορούσε να κάνει κάποια ουσιαστική διαφορά. Το ρίσκο είναι μεγάλο και μια καταστροφική συστημική κατάρρευση μπορεί να συμβεί από στιγμή σε στιγμή. Η οποιαδήποτε δράση που θα απαντούσε στο πρόβλημα θα έπρεπε να είναι πολύπλοκη, πολύ ακριβή και πολύ αργή για να έχει κάποιο αντίκτυπο. Αν περιμένουμε λύσεις από την κορυφή και από τους πολιτικούς μας, θα απογοητευτούμε οικτρά. Το χειρότερο όμως είναι πως θα είμαστε απροετοίμαστοι για αυτό που έρχεται, για τις ραγδαίες αλλαγές που διαφαίνονται στον ορίζοντα. Και μέχρι να συνειδητοποιήσουμε πως δεν υπάρχει κανένας πρίγκιπας πάνω σε άσπρο άλογο που θα μας σώσει, θα είναι πολύ αργά για να γίνει κάτι ουσιαστικό.

Αυτή την απαισιοδοξία θα πρέπει να την έχουμε μόνο ως προς το ότι δεν θα πρέπει να περιμένουμε τους άλλους να μας σώσουν από τη δική μας μοίρα. Ευτυχώς, υπάρχουν πολλές στρατηγικές που μπορούμε να υιοθετήσουμε, πέρα από την παράνοια της διατήρησης του αδιατήρητου.

Αυτό που πρέπει να κάνουμε άμεσα είναι να αποκεντρώσουμε τη ζωή μας. Να χτίσουμε παράλληλα συστήματα διανομής βασικών αγαθών και υπηρεσιών με απλούς, φτηνούς και αποτελεσματικούς τρόπους, που θα ανταποκρίνονται στις συνεχείς αλλαγές που συντελούνται γύρω μας.

Δεν θα μπορέσουμε φυσικά να καλύψουμε όλες τις ανάγκες που οι κοινωνίες μας είχαν μάθει στο παρελθόν να ικανοποιούν υποθηκεύοντας το μέλλον των παιδιών τους. Θα μπορούμε να καλύψουμε όμως τις πιο βασικές ανάγκες για να επιβιώσουμε και να προχωρήσουμε μπροστά. Το κρίσιμο σημείο είναι να βασίσουμε τις προσδοκίες μας στην πραγματικότητα. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως ένας από τους λόγους της κάκιστης ψυχολογίας όλων μας είναι ότι έχουμε εμπλακεί συλλογικά σαν κοινωνίες και οικονομίες στην πλάνη πως τα πράγματα πρέπει να συνεχίσουν να λειτουργούν όπως πριν και αυτό είναι κάτι που δεν το διαπραγματευόμαστε.

Και όμως, τα πράγματα δεν θα συνεχίσουν όπως πριν, γιατί απλά δεν μπορούν. Όσον αφορά το αδιαπραγμάτευτο αυτής της στάσης, η μόνη που δεν διαπραγματεύεται είναι η πραγματικότητα, η οποία μας επιβάλλει να ζούμε μέσα στις παραμέτρους που αυτή καθορίζει.

Το μέλλον: Τα αποκεντροποιημένα συστήματα και η βιωσιμότητα

Στα συγκεντρωτικά συστήματα, η υποδομή δεν αντέχει
για πολύ...

Απ' ό,τι φαίνεται, στο μέλλον μας δεν μπορεί να υπάρξει κάποιο συγκεντρωτικό σύστημα, όπως αυτό που καταρρέει μπροστά στα μάτια μας, αλλά διάφορα επιμέρους αποκεντρωμένα συστήματα. Υπάρχουν πολλές μορφές αποκέντρωσης και όλες αφορούν την εγκατάλειψη του κοπαδιού πριν αυτό πέσει στον γκρεμό. Το κοινό στοιχείο όλων αυτών των αποκεντρωτικών μορφών είναι πως αναφέρονται σε μια επιστροφή στην τοπική κοινωνία, στην τοπική αναγέννηση, στις παραδοσιακές αξίες, στην εστίαση πάνω στην τοπική αυτάρκεια και στη θεμελίωση νέων σχέσεων εμπιστοσύνης ανάμεσα στους γείτονες.

Οι σχέσεις εμπιστοσύνης με τους γείτονες αποτελούν μια αξία που έχει ισοπεδωθεί εντελώς από τον καπιταλισμό. Κι όμως, οι σχέσεις εμπιστοσύνης αποτελούν τη βάση των πάντων. Παρ' όλα αυτά, στις παρούσες συνθήκες, καθώς οι οικονομίες συρρικνώνονται, οι σχέσεις εμπιστοσύνης και η πολιτική νομιμοποίηση καταρρέουν μαζί τους.

Όταν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, τα συστήματα παύουν να λειτουργούν αποτελεσματικά. Οι τοπικές πρωτοβουλίες αυτονομίας και αλληλεγγύης, που έχουν αρχίσει να πολλαπλασιάζονται στην ταλαιπωρημένη χώρα μας και κυρίως στην επαρχία, είναι αποτελεσματικές γιατί λειτουργούν μέσα σε κοινωνικά περιβάλλοντα όπου οι σχέσεις εμπιστοσύνης είναι ζωντανές ακόμα. Όσο δε αυτές δοκιμάζονται και κρατάνε, ενισχύουν ακόμα περισσότερο το ρεύμα αυτών των πρωτοβουλιών.

Πέρα από τις αντιστάσεις και τις επιταγές ενός ετοιμοθάνατου συγκεντρωτικού συστήματος που προσπαθεί να επιβάλει μιαν αφόρητη κατάσταση λατρείας του status quo, θα πρέπει να κοιτάξουμε επιτέλους στο μέλλον, αν θέλουμε να επιβιώσουμε σαν κουλτούρα, σαν έθνος και σαν είδος. Έρχεται η ώρα να υιοθετήσουμε τοπικά νομίσματα, να αναπτύξουμε διαπραγματευτικές ικανότητες για να μπορούμε να ανταλλάσσουμε αγαθά, θα πρέπει να αναπτύξουμε μικρά ευέλικτα δίκτυα μεταφορών και επικοινωνιών, μια τοπική βασική ιατροφαρμακευτική φροντίδα, προγράμματα τοπικής αστυνόμευσης (σε συνεργασία με την αστυνομία), θα πρέπει να πολεμήσουμε για να καταργηθούν οι νόμοι που πιθανώς θα εμφανιστούν κατά της τοπικής παραγωγής τροφίμων, της ελεύθερης πρόσβασης σε καθαρό πόσιμο νερό ή της τοπικής παραγωγής ενέργειας και της πρόσβασης της τοπικής κοινωνίας σε αυτά.

Αυτά είναι μερικά από τα εργαλεία που έχουν οι τοπικές κοινωνίες στα χέρια τους, εργαλεία που μπορούν να τους εξασφαλίσουν την επιβίωση. Σε καμία περίπτωση όμως οι τοπικές κοινωνίες δεν πρέπει να μείνουν εκεί. Κάθε τόπος θα χρειαστεί διαφορετικά εργαλεία, ανάλογα με τη θέση του και τις περιστάσεις.

Η σύγκρουση της περιφέρειας με το κέντρο

Ράιχσταγκ: Το σύμβολο του Βερολίνου και
της εξουσίας του ευρωπαϊκού κέντρου.

Θα πρέπει όμως να καταλάβουμε πως ακόμα και σε ένα κόσμο που τα πάντα καταρρέουν, οι τοπικές κοινωνίες δεν πρόκειται να αφεθούν ελεύθερες να λειτουργήσουν με κριτήριο το όφελός τους. Σίγουρα οι λύσεις δεν θα έλθουν από την κορυφή, αλλά η παρενόχληση σίγουρα από εκεί θα έλθει. Τα αποκεντροποιημένα συστήματα αποτελούν απειλή για την συγκέντρωση του πλούτου στο κέντρο και αυτός ήταν ο στόχος όλων των προηγούμενων πολιτικών συστημάτων.

Ο πλούτος αφαιρείται από την περιφέρεια και κατευθύνεται στο κέντρο. Στον σύγχρονο καπιταλισμό, αυτό το κέντρο είναι βουλιμικό και έχει μια τεράστια όρεξη να καταβροχθίσει τα πάντα. Απαιτεί από εμάς να πληρώνουμε όσα χρωστάμε στο σύστημα, όσο επαχθή και να είναι αυτά, και σε καμία περίπτωση να μην προσπαθήσουμε να μειώσουμε το δικό μας χρέος ή αυτό της κοινότητάς μας.

Καθώς το κέντρο αναζητά συνεχώς τη λύση των προβλημάτων του στην ολοένα και μεγαλύτερη πολυπλοκότητα, αυξάνει παράλληλα και το οικονομικό κόστος (είτε χρηματικό είτε καταναλώνοντας πόρους) οποιασδήποτε ενέργειάς του. Μετά απαιτεί από την περιφέρεια να καλύψει το αυξημένο αυτό κόστος και οδηγούμαστε έτσι όλοι σε ένα πολύ αβέβαιο και επικίνδυνο μέλλον.

Ακριβώς αυτό γίνεται και στη χώρα μας σήμερα. Οι νόμοι που νομοθετούν οι Γερμανοί και οι Ευρωπαίοι καθιστούν τη ζωή πολύ ακριβή και δύσκολη, σε βαθμό που σύντομα θα οδηγηθούμε στην ανέχεια ή θα εκδιωχθούμε από τον τόπο μας ως μετανάστες (Αυτό, φυσικά, θα συμβεί αν παραμείνουμε απλοί θεατές των εξελίξεων γύρω μας). Η φυσική εξέλιξη των συγκεντρωτικών συστημάτων είναι η επιβολή περισσότερων δυσκίνητων, αδιαπέραστων, άδικων και άχρηστων νόμων, καθώς αυτοί αποτελούν τη συνταγή για την αύξηση των εσόδων μέσα από τα πρόστιμα που θα επιβάλλονται για τη μη-συμμόρφωση.

Έτσι, θα πρέπει να περιμένουμε περισσότερα από αυτό που ήδη έχουμε δει: Τη χείριστη δυνατή διακυβέρνηση από μια πολιτική ελίτ που εκπροσωπεί ξεδιάντροπα τα συμφέροντα των οικονομικών ελίτ του κέντρου και κυρίως της Γερμανίας. Μέχρις ότου αποφασίσουμε πως πολυδιαφημισμένο ευρωπαϊκό όραμα είναι στην πραγματικότητα ένας φριχτός εφιάλτης.
http://attikanea.blogspot.com